رسمِ كهنه

به يُمن بدرقه ات راه خانه را بلدم

چه خوب دست كشيدي به كاكلت ، ايول

ولي به موت  قسم راه شانه  را  بلدم

بيا كه رخصتي از روي عشق مي گيرم

و رَسمِ  كهنه  و  لاتِ  زمانه  را  بلدم

بيا به گودِ غزل ، يا علي ، بزن زنگُ و

كه ضربِ زندگيِ  زورخانه  را  بلدم

براي صيد دلم خوب دانه مي پاشي

ولي بدان كلكِ  دام  و  دانه را بلدم

منم شبيه ِ همان  عاشقان ِ خاطر خواه

دروغ گفتن و عذر و  بهانه  را  بلدم

بزن به ساز همان عشقِ تا ابد آباد

بخوان كه اين غزلِ عاشقانه را بلدم