برای خدا ...............

خنده و گریه مرا یادِ تو می اندازد

یادِ شهرِ اَزل آبادِ تو  می آندازد

من مَلَک بودم و حالا ..... چه بگویم که دلم

هی مرا  یادِ  پریزادِ  تو  می اندازد

موی محبوبِ من از بوی تو عطراگین است

برگِ گل  را  نفسِ  بادِ  تو  می اندازد

قصٌه ئ عشق ، همان عشوهء شیرینِ تو بود  

کوه را نعره ء فرهادِ تو .... می اندازد

خانه های غزل  از زلزله ویرانه نشد

شهر را حکمتِ  ناشادِ  تو  می اندازد

دستِ  دجٌالِ  زمان سخت گرفتارم و او ......

ظلم را گردنِ  بیدادِ  تو  می اندازد

کی بهار تو می آید ؟ دلم از پا افتاد

به خدا گرمیِ  مردادِ  تو  ........... می اندازد